O, jak piękny jest rodzaj czysty!
Przepiękny jest świat – i wiosna – i kwiaty, lecz ileż piękniejsze jest to wszystko w dzieciństwie, pełnym słońca, uśmiechu i radości! Jakże cieszy nas wtedy maleńka, biała stokrotka, rozkwitła nad strumieniem, wśród trawy, jak zachwyca aksamitna róża, pełna czarownej woni, wspaniałych kształtów i płomiennych barw, pani kwiatów i królowa ogrodów…
Tak, czyste oko człowieka, niewinne oko dziecka, ogarnia świat jasnym, pełnym słońca i miłości spojrzeniem, uśmiecha się do wszystkiego, co najpiękniejsze, najmilsze i najdroższe.
Czy i ty pamiętasz zachwyt, jakiego doznałeś, gdyś zdumionyi oczarowany, po raz pierwszy ujrzał najcudowniejszy na świecie kwait – kwiat smukłej i pachnącej białej lilii? Tak, to właśnie ona, biała lilia, jest kwiatem najbardziej ukochanym przez Jezusa, przez Jego Matkę Maryję i ich Opiekuna św. Józefa. Gdy żyli tu na ziemi, ich domek w Nazarecie był zawsze pełen białego blasku i czarownego zapachu lilii.
O, dzieci, o dusze dziecięce! Jakże piękna i cudowna jest lilia biała, pełna zapachu, okryta ranną, tęczową rosą, gdy padnie na nią spojrzenie waszej rozwartej źrenicy! Jak pełna czaru jest jej woń, gdy przyblizycie ją do swoich policzków, aby odczuć jej dotyk i doznać pieszczoty jej białych płatków, najdelikatniejszego pocałunku jej czarodziejskiego kielicha! Jakże wielką jest radość, gdy dziecinnymi ramionami możecie przytulić do serca bukiet tych pięknych kwaitów, aby pragnieniem zespolić się z nimi, stać się jednym z nich, jako ich siostra wśród sióstr, jako ich brat wśród braci!
O, zapewne, jakże bardzo każde dziecko – każda dziewczynka i chłopiec – chciałoby choć na chwilę stać się takim białym kwiatem lilii, jakże chciałoby być tak pięknym i tak jak one ukochanym przez Jezusa, Jego Matkę i świętego Opiekuna!
A przecież dusza dziecięca, dusza niejednego z was, kiedy jest niewinna i kochająca, jest piękniejsza od kwiatu lilii. O niej można powiedzieć, że jest wybrana sposród kwiatów, jako najbielsza, najpiękniejsza, najczystsza oblubienica Jezusowa.
Taka dusza ma przywilej, aby być pieszczoną i przytuloną przez Dziecię Jezus do serca, aby zachwycać Go, rozweselać i uszczęśliwaić. Czyste, niewinne i kochające dziecko jest najcudowniejszą lilią Bożego ogrodu, w którym posiał Pan Bóg dusze ludzkie, aby kwitnęły tam jako niepokalane kwiaty nieba w promieniach Bożej miłości i wiekuistego szczęścia.
Przyjrzyjcie się: Oto przed wami postać takiego czystego, kochającego dziecka , lilii białej, zranionej i zabitej. Jej kielichy pełne są krwi serca i krwi miłości, bo ona swoją krew i swoje życie oddała, aby nie utracić dziewiczej niewinności i niepokalanej szaty oblubienicy Jezusowej. Przypatrzcie się uważnie najmilszej dziewczynce ziemi włoskiej, która jak śnieżna lilia zakwitła i umarła na ołtarzu miłości Bożej w swej słonecznej wiośnie życia, pod ciemno-błękitnym niebem Italii.
